වැඳීම - ජාතියක නිවට බවේ සංකේතය

නූතන ලෝකය විසින් ක්‍රමයෙන් අතහරිමින් පවතින, නමුත් සංස්කෘතිය රැකීමේ නාමයෙන් අපි තවදුරටත් පවත්වාගෙන යන චාරිත්‍රයක් තමා 'වැඳීම' කියල කියන්නෙ.

සිංහලබෞද්ධ සංස්කෘතියේ හැදුන වැඩුන බොහෝ දෙනෙක්ට වගේම බණ්ඩාටත් මේ වැඳීම කියන චාරිත්‍රය නුහුරු දෙයක් නෙමේ.

අපේ රටේ ගොඩක් මව්වරු පියවරු සිංහල අලුත් අවුරුද්ද, උපන්දින වගේ දිනයන් වල වගේම ජීවිතයේ වැදගත්ය කියල සැලකෙන අවස්ථා වලට පිටත්වයාමට කලින් තමන්ට වඳින්න කුඩා දරුවන්ට පුරුදු කරනවා. එවැනි අවස්ථා වල අහල පහල තවත් වැඩිහිටියන් ඉන්නවා නම් ඒ වැඩිහිටියන් ඉදිරියේද කුඩා දරුවන් වැඳ වැටීම සාමාන්‍ය දෙයක්.

සමහර පවුල් වල දරුවන් දිනපතා පාසල් යන්න පිටත් වෙන්න පෙර සිය මාපියන්ට දණගසා වැඳ පිටත් වෙන බව බණ්ඩා දැකලා තියෙනවා. ඒ විතරක් නෙමේ, පාසලේදී පවා දරුවන්ට මේ චාරිත්‍රය දිරිමත් කරන්නේ පාසලේ ඉන්නා ගුරුවරුන්ට වැඳීමට සිසුසිසුවියන්ට පුරුදු පුහුණු කිරීමෙනුයි.

මේ විදියට වෙනත් කෙනෙකු ඉදිරියේ වැඳ වැටෙන එක සාමාන්‍යයකරණය වෙච්චි සමාජයක ජීවත් වෙන දරුවන් තම දෙමාපියන්, ගුරුවරුන්ගෙන් නොනැවතී තෑගි ප්‍රදානෝත්සවය වලදී තෑගි පිරිනැමීමට එන මැතිඇමතිවරුන් ඉදිරියේ පවා වැඳ වැටෙනවා. තමන්ට යම් යම් උපකාර කිරීමට ඉදිරිපත් වන පොහොසතුන්, ප්‍රභූවරුන් ඉදිරියේ වැඳ වැටෙනවා.

මීට මාස කිහිපයකට පෙර මේ හැසිරීමේ උච්ඡතම අවස්ථාවක් විදියට බණ්ඩා දැක්කේ ගායන තරඟයක් ලෙස පැවැත්වෙන රියැලිටි ටීවී වැඩසටහනකදී වයස විස්සේ විසිපහේ තරුණ තරුණියන් තමන්ගේ ගායන කුසලතාවය විනිශ්චය කරන්නට ඉන්නා ගායක ගායිකාවන් ඉදිරියේ වැඳ වැටීමේ සිද්ධියකුයි.

"අනේ මට මෙච්චර දේවල් කියල දීලා මේ තරඟයේ මෙච්චර දුරක් එන්න උදව් කරපු අහවල් සර්ට ගොඩාක් ස්තූතියි.. ගොඩාක් පිං..."

මේ හැසිරීම් සියල්ල සමාජයක් විදියට අපි පිළිගන්නා 'හොඳ' යයි සම්මත හැසිරීම් බව අමුතුවෙන් සඳහන් කරන්න ඕන නැහැ.

බණ්ඩාට ඉන්නවා අවුරුදු දොළහක විතර නෑදෑ දියණියක්.

කලින් කිව්වා වගේ සිංහල අලුත් අවුරුද්ද වැනි සංස්කෘතික උත්සව වලදී විතරක් නෙමේ, නෑදෑ හිතවතුන් එක් රැස් වන අවස්ථාවන් වල එකිනෙකාට සමුදීමේදී වයසින් අඩු අය වයසින් වැඩි අයට වැඳීම සිදු කෙරෙනවා. ඒ වගේ වෙලාවට කිසිවෙකුට වඳින්නේ නැතුව ශේප් න්‍යාය අනුගමනය කරමින් ඉන්න බණ්ඩාට වැඩ වරදින්නේ මේ කුඩා දියණිය නිසයි..

"අම්මේ අම්මේ.. බාප්පා එයාට වඳින්න දෙන්නෑ. එපාම කියනවා"

බණ්ඩාගේ වැඩිහිටි නෑදෑයන්ට අනුව බණ්ඩා කරන්නේ අර කුඩා දරුවාට 'හොඳ ළමයෙකු' වීමට තියෙන අවස්ථාව නැති කිරීමක්.

"කරුණාකරලා මේ ළමයා හදාගන්න දෙන්න. ඔය පොඩ්ඩක් වැන්දා කියල මොකද වෙන්නේ?"

බණ්ඩාගේ වැඩිහිටියන් බණ්ඩාට දොස් තියන්නේ ඒ විදියට.

යම් පිරිස් ඉදිරියේ වැඳ වැටීම 'හොඳ' බවේ ලක්ෂණයක්ය කියන එක අපේ සමාජයේ තියෙන සම්මතයක්. වෙන කෙනෙක් ඉස්සරහා වැඳ වැටෙන්නේ ඇයි? කියලා අහපුවම ලැබෙන්නේ,

"හිතේ තියෙන ගරුත්වය පෙන්නන්නයි වඳින්නේ. ගරු කරනවා නම් වඳින්න බැරි ඇයි?" වගේ උත්තර.

ඒත් මේ වැඳ වැටීම කියන්නේ ගරුත්වය පෙන්වීමේ සංකේතයක්ද කියන එක බණ්ඩාට කාලයක් තිස්සේ තිබුන ප්‍රශ්නයක්.

බණ්ඩාට පේන විදියට නම් වැඳීම කියන සංකේතය භාවිතා වෙන්නේ ගෞරවය ප්‍රදර්ශනය කිරීමේ සංකේතයකට වඩා යටහත් පහත් බව ප්‍රදර්ශනය කිරීමේ සංකේතයක් විදියට. ගැති බව, කීකරු බව පෙන්වීමේ සංකේතයක් විදියට. අවනත බව පෙන්වීමේ සංකේතයක් විදියට.

ඔය අවනත බව, ගැති බව, යටහත්පහත් බව වගේ හැඟීම් ප්‍රදර්ශනය කිරීමේදී යම් යම් සාධක බලපාන බවයි බණ්ඩාට හිතෙන්නේ. උදාහරණයක් විදියට,

- සමාජ භූමිකාව අනුව... (දෙමව්පියන්, ගුරුවරුන්, නෑදෑයන්)

- වයස අනුව... (පවුලේ වැඩිමහලුන්, නෑදෑවන වයසින් වැඩි අය)

- තනතුරු... (තමාට වඩා වැඩිමල් ඉහළ තනතුරක් දරන අය ඉදිරියේ වැඳ වැටෙන අයෙක් තමන්ගේ නිවසේ මෙහෙකාරකම් කරන තමන්ට වඩා වැඩිමල් කාන්තාව හෝ පිරිමියා ඉදිරියේ වැඳ වැටෙන්නේ නැහැ. සමහර පවුල් වල දරුවන් පවා බලයෙන් අඩු යැයි සම්මත මෙහකාරයන්/මෙහෙකාරියන්ට වඳින්නේ නැහැ)

- බලය... (තෑගි ප්‍රදානෝත්සවය දවසට ගුරුවරු, ඇමතිවරු ඉස්සරහා දණින් වැටෙන දරුවන් පාසලේ කසළ ඉවත් කරනා පුද්ගලයාට පෝළිමේ ගොස් වඳිනවා දැකල තියෙනවද?)

- ලිංගිකත්වය... (සමහර පලාත් වල බිරියන් සැමියන්ට වැඳීම සිදු කරනවා)

- මීට අමතරව පූජ්‍යය පක්ෂය... (මේ පිරිස ඉදිරියේ එකී මෙකී නොකී සියලු දෙනා වයස තරාතිරම නොබලා වැඳ වැටෙනවා)

 

 

කොයි විදියට කිව්වත් සමහරුන්ට අනුව වඳින්නේම ගෞරවය පෙන්නන්නලු. ඒ වෙලාවලදි බණ්ඩා අහන ප්‍රශ්නය තමයි,

"ඒ කියන්නේ අපේ සමාජයේ දෙමව්පියන් දරුවන්ට ගරු කරන්නේ නැද්ද? ගුරුවරුන් සිසුන්ට ගරු කරන්නේ නැද්ද? වයසින් වැඩි අය වයසින් අඩු අයට ගරු කරන්නේ නැද්ද? ගරු කරනවා නම්, වැඳීම කියන්නේ ගරුත්වය පෙන්වීමේ සංකේතයක් නම්.. ඇයි අපිට ඔය කිව්ව අය දරුවන්ට, සිසුන්ට, වයසින් අඩු අයට, බලයෙන් අඩු අයට වඳිනවා දකින්න ලැබෙන්නෙ නැත්තේ?" කියන ප්‍රශ්නය.

 

 

"ඒත් අපේ ඉස්කෝලෙ සර් හම්බුනාම වඳින්නේ නැතුව ඉන්න මොකක්ද මොකක්ද වගේ"

දවසක් යාලුවෙක් බණ්ඩා එක්ක කිව්ව කතාවක්. යාලුවාගේ ඒ කතාව පිටිපස්සෙ හැංගිලා තිබ්බ යථාර්තය තේරුම් ගන්න බණ්ඩාට එච්චරම අමාරු වුනේ නැහැ.

සමාජයෙන් සම්මත කරන ලද නිශ්චිත භූමිකා ඉදිරියේ යටහත් පහත් බව පෙන්වලා තමන්ගේ 'හොඳකම' පෙන්වන්න සමාජය දීලා තියෙනවා වැඳීම කියන සංකේතය. ඉතින් යම් අවස්ථාවක මේ 'හොඳකම' හෙවත් යටහත් පහත්, කීකරු බව පෙන්වීමේ සංකේතය භාවිතා නොකරනවා කියන්නේම ඒක 'හොඳ' හැසිරීමක් පෙන්වන්න තිබ්බ අවස්ථාවක් පැහැර හැරීමක්. ඒ කියන්නේ එහෙම කෙනෙක් උගන්නපු ගුරුවරයාටවත් නොවඳින කෙනෙක්. වඳින්නේ නැති එක උද්දච්ඡ කමේ ලක්ෂණයක් !

ඔය විදියටයි මගේ මිතුරාගේ හිතේ වරදකාරී හැඟීම (guilt) නිර්මාණය කෙරෙන්නෙ.

ඇත්තම කියනවා නම් කවුරු කාට වැඳගත්තත් පුද්ගලිකව බණ්ඩාට නම් ඒක අදාල නැහැ. ඕනම කෙනෙක්ට ඕනම කෙනෙක් ඉස්සරහා වැඳ වැටෙන්න විතරක් නෙමේ, පොළවේ පෙරලි පෙරලි පස් කාලා අන්තිමට ඕනම කෙනෙක්ගේ පශ්චාත්භාගය ලෙවකන්නත් නිදහසත් තියෙනවා. ගැටළුවක් ඇත්තේම නැහැ.

නමුත් සමාජයක් විදියට අපගේ අනාගත පරපුර වන දරුවන්ට අධිකාරී බලය, තනතුරු, සමාජ භූමිකා වලට අවනත වෙන විදියේ සංකේත හුරු කරවමින් ඒ අන්දමේ මානසිකත්වයක් උරුම කරලා දෙන එකට නම් බණ්ඩා කොහෙත්ම එකඟ නැහැ.

ඒකයි පෞරෂ හීන, නිවට, බියගුළු පරපුරක් දැනට ඇතිවෙලා තියෙන්න සහ ඉදිරියටත් ඇතිවෙන්න ඔය වැඳීම කියන සංස්කෘතික ලක්ෂණය සෘජුවම බලපාන බව බණ්ඩා තදින්ම විශ්වාස කරන්නෙ.

තවමත් කවුරුන් හරි කියනවා නම් "නෑ නෑ වඳින්නේ ගෞරවය ප්‍රකාශ කරන්න විතරමයි" කියල, බණ්ඩා ඒ අයට කියන්නේ එක දෙයයි.

ලංකාවේ සමහර පලාත් වල විවාහ උත්සව වලදී සිරිතක් තියෙනවා මනාලිය විසින් මනාලයාට වඳින. ඒ මනාලිය, මනාලයා ඉදිරියේ වැඳ වැටෙන්නේ මනාලයාට තියෙන ගරුත්වයට නම්, අපේ සංස්කෘතියේ මනාලයන්ද සිය මනාලියන්ට ගරු කරනවා නම්..

කවදා හරි විවාහ මංගල උත්සව වලදී මනාලයන් විසින් මනාලියන්ට වඳින එක මනාලයාට ලජ්ජාවට කාරණයක් නොවන, මනාලයාගේ පිරිමිකමට අභියොගයක් නොවන, සාමාන්‍යය සම්ප්‍රදායක් වුන දවසට ඇවිත් බණ්ඩාට කියන්න.

එදාට අපි කවුරු කවුරුත් පිළිගන්නම් වැඳීම කියන්නේ යටහත් පහත් බව පෙන්වීමේ සංකේතයක් නෙමේ, ගෞරවය පෙන්වීමේ සංකේතයක් කියල.

එතකන් නම් 'වැඳ වැටීම' කියන්නේ ගෞරවය ප්‍රකාශ කිරීමේ සංකේතයක්ය කියලා පිළිගන්න පියවි සිහියෙන් ඉන්න කිසිම කෙනෙක්ට පුළුවන් වේවිය කියලා බණ්ඩා හිතන්නේ නැහැ

 

 

Wedding වසංගතය

තමා සන්තකව ඇති මුදල් නැති නාස්ති කරගනිමින් සිය අනාගතය උදෙසා ඉතිරි කර ගත යුතු වත්කම් කාබාසිනියා කරගනිමින් හතර අතේ ණය වෙමින් විවාහ මංගල උත්සව සැමරීමේ රැල්ලක් වත්මන් සමාජයේ නිර්මාණය වූයේ කෙසේද යන කරුණ පැහැදිළි කිරීමට මා හට දැනුමක් නැත.

එහෙත් වර්තමානයේ නිර්මාණය වී ඇති මේ රැල්ල දිනෙන් දින කූට වෙළෙන්දන්ගේ ජාවාරමක් බවට පත් වී ඇති හෙයින්ද අහිංසක මධ්‍යම පාන්තිකයන් දැන හෝ නොදැන දිනපතා ඔවුන්ට ගොදුරු වෙමින් සිටින හෙයින්ද මේ ගැන සටහනක් තැබිය යුතුම යැයි සිතමි.

මිනිසෙක් සහ ගැහැණියක් විවාහ දිවියට ඇතුළු වීම ඔවුන්ගේ ජීවිත වල ඉතාම අපහසුවෙන් පසුකරගත යුතු කඩයිමක් බවට පත්වී හමාරය. අපහසුවෙන් පසුකරගත යුතු කඩයිම වී ඇත්තේ විවාහ දිවියට එළඹීම හෝ ඉන්පසු ආරම්භ කිරීමට නියමිත අලුත් ජීවිතය නොවේ.

විවාහ මංගල උත්සවයයි.

තමා භාවිතා කරන ජංගම දුරකථනයෙන්, පදවන වාහනයෙන් පමණක් නොව තම නිවසේ සිටින සුනඛයාගෙන් පවා තම සමාජ තත්වය අන් අයට හඬ ගා කියන්නට උත්සාහ කරනා සමාජ ක්‍රමයක් තුළ විවාහ මංගල උත්සවයන් සඳහා මිනිසුන් මෙපමණ වැදගත්කමක් දීම අරුමයක් නොවේ.

තමාට හිමි සමාජ තත්වය අන් අය ඉදිරියේ තහවුරු කර ගැනීමට සහ තමාට නැති සමාජ තත්වයක් අන් අය ඉදිරියේ මවා පෑමට විවාහ මංගල උත්සවය නැමති සාදය හැකි උපරිම වැර යොදා මහා ඉහළින් සංවිධානය කිරීමට මිනිසුන් නොකරන දෙයක් නැති තරම්ය. ඒ බව තේරුම් ගෙන ඇති කූට ව්‍යාපාරිකයන් මේ විවාහ මංගල උත්සව වටා රොක් වෙමින් දිනෙන් දින එයට තව තවත් විච්චූරන ඇතුළත් කරන්නේ ඉන් පැහැදිළි ලාභයක් සන්තක කරගත හැකි බැවිනි.

විවාහ මංගල උත්සවය පවත්වන Hotel එක, මනාල යුවලගේ ඇඳුම් වල පෙනුම සහ වටිනාකම, ඔවුන්ට ඇන්දවීමේ කටයුතු කරන රූපලාවන්‍යශිල්පියා/ශිල්පිනිය, ඔවුන් පළඳින ආභරණ, දෙවන මනාල මනාලියන් ගණන, ඡායාරූපකරනය සහ වීඩියෝකරනය සඳහා භාරදී ඇති Studio එක, ඔවුන් රැගෙන එන වාහනය, විවාහ මංගල උත්සවය සංගීතවත් කරන Band එක, පිළිගැනීම සඳහා නැටුම් කණ්ඩායම්, අමුත්තන් සඳහා සංග්‍රහ කෙරෙන මධුවිත වර්ගයේ Brand එක, going away එකට අඳින ඇඳුම් සහ පළඳින ආභරණ, Honeymoon යන නගරය සහ ගත කරන දිනගණන..
වැනි එකී මෙකී නොකී අංග සියල්ලෙන් සිදුවන්නේ විවාහ මංගල උත්සවය සහ අදාල දෙපාර්ශවයේ සමාජ තත්වය පිළිබඳ ඇගයීමකි. ඉහත සඳහන් කල අංග මෙන්ම තවත් බොහෝ දේ වලින් සමන්විත අංගසම්පූර්ණ විවාහ මංගල උත්සවයක් පැවැත්වීමට ලැබීම අද බොහෝ දෙනා සලකන්නේ තමාගේ ජීවිතයේ ලබන ජයග්‍රහණයක් ලෙසය.

මා මෙහිදී මතු කරන්නට උත්සාහ කරන්නේ අධික වියදමක් දරා විවාහ මංගල උත්සවයක් සැමරීම නොකල යුතු වැරැද්දක්ය යන අදහසක් නොවේ.

මීට වසර කිහිපයකට පෙර දෙවන මනමාල මනමාලියන් දෙසියයකින් සමන්විත වුන විවාහ මංගල උත්සවයක් ලාංකිකයෙක් සැමරූ අයුරු පුවත්පත්වල පවා පලවුන අන්දම මෙම සටහන කියවන ඔබටත් මතක ඇති. එහි කිසිම ගැටළුවක් නැත. තමා උපයන මුදල් නීත්‍යානුකූල ලෙස තමාට අවශ්‍ය අන්දමට වියදම් කිරීමේ නිදහස ඕනෑම කෙනෙකුට තිබිය යුතුය.

ගැටළුව පැනනඟින්නේ අධික වියදමක් දරා විවාහ මංගල උත්සවයක් ගැනීමට වත්කමක් නොමැති සාමාන්‍ය මධ්‍යමපාන්තිකයන්ද තමාගේ වත්කමටත් වඩා වියදම් කොට සමාජය ඉදිරියේ ගරුත්වය ලබා ගැනීමේ අරමුණින් අධික වියදම් දරා විවාහ සාදයන් පැවැත්වීමට උත්සාහ කිරීමේදීය.

මෙසේ විහින් අසරණ වන මධ්‍යමපාන්තිකයින් අධික වියදම් දරමින්, බංකු ණය පවා ලබා ගනිමින් මෙම සාදය සංවිධානය කිරීමට යාමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස කබලෙන් ලිපට වැටෙන අයුරු ගැන ලියන්නාට පුද්ගලික අත්දැකීම් ඇත.

මාගේ ඈතින් නෑදෑයකු වන නැන්දා කෙනෙක් ඇයගේ සැමියාට සිය කාරය විකුණා ප්‍රධාන පෙළේ හෝටලයක සිය දියණියගේ විවාහ මංගල උත්සවය ගැනීමට බල කලේ වෙන කිසිම හේතුවක් නිසා නොව, ඇයගේ නැගනියගේ දියණියගේ විවාහ මංගල උත්සවයද රටේ ප්‍රධාන පෙළේ හෝටලයක සැමරීම නිසා ඒ තරඟය ජය ගැනීමටය.

නොයෙකුත් අන්දමේ හීනමාන වලින් පෙළෙනා මෙවන් මිනිසුන් එක් දිනක පැය කිහිපයකට සීමා වන සාදයක් උදෙසා වසර ගණනක් මුළුල්ලේ ලක්ෂ ගණනින් ණය ගෙවීම වටහා ගැනීම සාමාන්‍ය මානසිකත්වයක් ඇති අයෙකුට පෙනෙන්නේ විසුළු සහගත හැසිරීමක් ලෙසය.

ලක්ෂ ගණනින් වූ ණය තම මාස් පඩියෙන් අඩුවන සේ ගිවිසුම් අත්සන් කරන ඔවුන්ට විවාහයෙන් පසු ඔවුන්ගේ පින්තූර ඇල්බමවල ඉතිරි මුදල ගෙවා සම්පූර්ණ කිරීමට වසර ගණනක් ගතවන්නේ ඉන්පසු මුහුණ දෙන්නට සිදුවන ආර්ථික දුෂ්කරතා නිසාමය.

මිනිසෙක් සහ ගැහැණියක් විවාහ දිවියට ඇතුළත් වීමෙන් අනතුරුව අලුතෙන් පටන් ගන්නා ජීවිතයේ පළමු මාසයේ සිටම අන් අයට කෑමට සහ බීමට වියදම් කල සහ අන් අයට පේන්න අඳින්න නටන්න වියදම් කල මුදල් වල ණය ගෙවීමට සිදුවීම කණගාටුවට කරුණකි. විවාහ දිවියට එළඹීමෙන් පසු ඔවුන්ගේ ජීවිත වල ගන්නා වැදගත්ම තීරණ වලට මෙම ආර්ථික අපහසුතා සෘජුවම බලපාන බව අමුතුවෙන් සඳහන් කල යුතු නොවේ.

එක් දිනක් තුල ඔවුන්ට දරාගත නොහැකි ප්‍රමාණයෙන් මේ කරන වියදම නිසා ඔවුන්ගේ මුලු ජීවිතම වෙනත් මාර්ගයකට යොමු විය හැකිය. මේ නිසා මුහුණ දීමට සිදුවන ආර්ථික ප්‍රශ්න හේතුවෙන් තම පවුල් ජීවිතය, දරුවන්ගේ අනාගතය වැනි දේ වලදි ඔවුනට හිමිව තිබෙන්නට නියමිත වුනු හොඳම සහ සුදුසුම තීරණ ගැනීමට ඔවුන්ට හැකිවන්නේද නැත.

ඒ තමාට හැකි සෑම සතයක්ම තම අනාගත සුබ සිද්ධිය කරා ඉතිරි කර බුද්ධිමත් ලෙස වියදම් කිරීම වෙනුවට තමාත් සමග තරග කරන, තමාට ඊර්ෂ්‍යා කරන, තමාගේ වැරදි සෙවීමට සැදී පැහැදී සිටින මිනිසුන්ට කන්න බොන්න ලබා දී ඔවුන්ගෙන් හොඳ අහගන්න මුදල් වියදම් කිරීම නිසාය. විසිකරන්නට තරම් මිල මුදලින් පොහොසත් අය කරනා දේ කරන්නට උත්සාහ කොට තවත් අසරණ තත්වයකට විහින් පත්වූ නිසාය.

මේ සිහින සාදයන් සතියකට සැරයක් චැනල් දහයකින් දහපාරක් මාර්කට් කිරීම මඟින් කුමන ක්‍රමයකින් හෝ මඩිය තරකරගැනීමේ අරමුණින් ක්‍රියාකරන ව්‍යාපාරිකයින් වන රූපවාහිනී මාධ්‍යයන්ද මේ ආකල්පය සමාජගත වීමට විශාල වශයෙන් හේතු වී තිබෙන බව සඳහන් කල යුතුමය. මිනිසුන්ගේ මොල කෑම ආදායම් මාර්ගය කර ගත් මාධ්‍යන් විසින් දෙන ලණු සිතීමේ හැකියාවක් නැති මිනිසුන් විසින් රස කර කර කෑම පුදුමයකට කරුණක් නොවේ.

අනුන්ගේ ගෞරවය සිඟමන් යදින්නට ගොස් ලක්ෂ ගනන් වියදම් කොට ප්‍රශ්න දාහක් මවාගෙන ජීවිතයම අවුල් ජාලයක් කරගන්න්නවට වඩා ණය බරින් තොරව, අනාගත අවශ්‍යතා වලදී මෙන්ම බලාපොරොත්තු නොවන හදිසි අවශ්‍යතා වලදී භාවිතා කරන්න යම් මුදලක් තමා ඉතිරි කොට ඇති බව දැනගෙන නින්දට යාමේ ඇති සැනසිල්ල වටිනවා නොවේද?

යම් කෙනෙක් තමාගේ විවාහ මංගල උත්සවයක් සංවිධානය කිරීමට පෙර, වියදම්කරන සෑම සතයක් ගානේ, තමා වියදම් කරන්නේ තමාගේ උවමනාවටද නැත්නම් වෙන අයගේ සිත් සතුටු කරන්නද කියා වරක් දෙවරක් නොව, සියවතාවක් සිතා බැලිය යුතුය. තමා අන් අයගේ ඒ සිතුවිලිවල, අදහස් වල වහලෙක් වනවාද නැත්ද කියන කාරණය තමා තීරණය කල යුතුය. තමාගේ ආශාව නිසාම පමණක් වියදම් කලත් ඒ වියදම් කරන ප්‍රමාණය සත්‍ය වශයෙන්ම තර්කානුකූලද කියන එක සිතා බැලිය යුතුය.

සිදුකල යුත්තේ මෙවන් බොලඳ සිහින ඉටුකර ගැනීමට තම අසරණ දෙමව්පියන්ටවත්, පෙම්වතාටවත් බල කිරීම නොව, බුද්ධිමත් තරුණයෙක්/තරුණියක් ලෙස අනාගතය ගැන සිතා වැඩ කිරීමය. ජීවිතයේ යථාර්තය තේරුම් ගැනීමය. හැඟීම් වලට වහල් නොවී බුද්ධිමත් ලෙස වැඩ කටයුතු කලහොත් ඔබට සතුටින් සැනසිල්ලේ ජීවිතය ගෙවීමට හැකියාව ලැබෙනු ඇත.

- පැරණි සටහනකි. කාලානුරූපී බව නිසා නැවත පළකලෙමි

වෙනසට බය මිනිස්සු

ලාංකීය සමාජය,

සමලිංගිකයන්ව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

ඒ අයත් තමන් වගේම ලේ ඇට මස් නහර වලින් හැදුන මිනිස්සු කියල පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

තමන් ජීවත් වෙන සමාජයේ ගණිකාවන් ඉන්නවාය කියල පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

ඒ මිනිස්සුත් හැඟීම් දැනීම් තියෙන මිනිස්සුය කියල පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

සංක්‍රාණ්ති ලිංගිකයන්ව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

ඒ අයටත් තමාට වගේම අයිතීන් තියෙනව කියල පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

තරුණ තරුණියන්ට ආදරය කරන්න තියෙන නිදහස පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

ජීවිතය විඳින්නට මිසක විඳවන්නට නොවේය කියන එක තේරුම් ගන්න ලෑස්ති නෑ...........

දෙමළ, මුස්ලිම් මිනිස්සුන්ගේ අයිතීන් පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

තමන්ගෙ ජාතියේ මිනිස්සුන්ට වගේම අනෙක් ජාතීන් වල මිනිස්සුන්ටත් මේ රට අයිති බව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

තමාට දුරින් ඉන්න අනෙකාටත් තමාට තියෙන අයිතිවාසකම්ම ලැබිය යුතු බව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

ළමා අයිතිවාසකම් පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

අපරාධකරුවන්ටත් අයිතීන් තියෙනවය කියල පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

මානව හිමිකම් කියල දෙයක් තියෙනවය කියල පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

ලංකාවෙ හරි හමන් අධ්‍යාපන ක්‍රමයක් නැති බව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

හරිහමන් රාජ්‍යය සේවයක් නැතිය කියන එක පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

කෙටි කාලීන පටු පුද්ගලික වාසි නොබලා පාලකයන් පත් කර ගත යුතු බව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

අපේ ප්‍රශ්න වලට දේශපාලකයන්ටම බැණ බැණ හිටියට ඒවාට අපිත් ජනතාව විදියට වගකිව යුතු බව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

රටේ රාජ්‍ය පාලනය සහ නීතිය සකස් විය යුත්තේ අනාගමික පදනමක් මත බව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

මිත්‍යාව කර තියාගෙන හිටියා ඇති කියල තේරුම් ගන්න ලෑස්ති නෑ...........

විද්‍යාවෙන් මිසක අවිද්‍යාව පසුපස ගියොත් අපට අනාගතයක් නැහැ කියල පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

මේ කරදිය වළල්ලෙන් එහා ඉන්න මිනිස්සුන්ගේ ආකල්ප සහ සංස්කෘතීන් වලින් ගත යුතු දේ ගෙන බැහැර කල යුතු දේ බැහැර කරනවා වෙනුවට රකුසෙක් දිහා බලනවා වගේ අනියත බයකින් ඒවා එකහෙළාම ප්‍රතික්ෂේප කරන එක අමු මෝඩ කමක් බව තේරුම් ගන්න ලෑස්ති නෑ...........

වික්ටොරියා රැජිනගේ සදාචාරයට අලවගෙන ඉන්න සිංහලබෞද්ධ ලේබලය ගලවල දාලා සුද්දාගේ ආච්චිගේ සදාචාරය කුණු කූඩයට දාන්න කාලය එළඹිලා තියෙන බව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

සමාජයක් විදියට අපි අතීතයේ ජීවත්වෙන වර්තමානයක් නැති මිනිස්සු කොටසක්ය කියන එක පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...........

රටේ අනාගත පරපුර කෙවිටට හෙවත් වේවැලට බය අධිකාරී බලය ඉස්සරහා දෙකට නැමෙන නිවටයන් කරනවා වෙනුවට තමාව පවා ප්‍රශ්න කරනා නිදහස් නිවහල් මනසකින් යුත් මිනිසුන් කල යුතු බව පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ..........

ලංකාවෙ අපි පිළිගන්න ලෑස්ති කාවද.....මොනවද.....කවදද බං?

අපි තරම් ඉන්න තැනින් වෙනස් තැනකට පය තියන්න බය මිනිස්සු තවත් මේ ලෝකයෙ ඉන්නවද කියලත් සැකයි මචන්.. අවංකවම.. !

අපි මෙතනින් එහාට අඩියක් ඉස්සරහට තියන්නේ කවද්ද කියල සැකයි !

කයිවාරු, පම්පෝරි, ඕපාදූප.. මරු පොට් එක !

මීට අවුරුදු පහළවක් පමණ ආපස්සට යමු ;

මිනිස්සු ආසයි තමන්ගේ ජීවිත ගැන අනිත් අය ඉස්සරහා කයිවාරු ගහන්න, තමා ජීවත් වෙන විදිය ගැන අනිත් අය ඉස්සරහා බොරුවට හරි ඇත්තට හරි මවාපාන්න, තමාගේ ජයග්‍රහණ ගැන.. තමන්ගේ ප්‍රියයන්ගේ ජයග්‍රහණ ගැන අනිත් අයට කියන්න

ඒක ඉතින් එදා ඉඳලම එහෙමයි

මීට අවුරුදු පහළවකට විතර කලින් අපි අපේ නෑදෑයෝ එක්ක එකතු වෙච්ච වෙලාවල් වලදි.. යාලුවෝ සෙට් එක එකතු වෙලා පල් හෑලි දොඩවන වෙලාවල් වලදි...

"මේ දන්නවද.. අපි ගිය සතියෙ ට්‍රිප් එකක් ගියානේ.. නැවතිලා හිටියේ තරුපහේ හෝටලයක.. උදේට කෑවේ අහවල් අහවල් කෑම.. මූදේ නෑවෙ අහවල් ඇඳුම් ඇඳලා.. අනිත් මිනිස්සුන්ගෙන් වෙන් කරපු තැනක ඉටිපන්දම් එළියෙන් තරුපහේ කෑම වේලක් තමා රෑට කෑවෙ... නිදාගත්ත ඇඳ තිබ්බේ අහවල් විදියට.. නාපු බාත් රූම් එක තිබ්බේ අහවල් විදියට.."

කිය කිය හරි...

"මේ දන්නවද.. අපේ පුතා ගත්තානේ උපාධියක්.. දැන් ඉන්නෙ ඇමරිකාවේ. මේ බලන්න උපාධිය ගත්ත ෆොටෝ එක. මේ ඇමරිකාවේ ලොකු බිල්ඩිමක් ඉස්සරහා එයාගෙ ඇමරිකන් ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් එක්ක ගත්ත ෆොටෝ එකක්.. ඔව් ඔව්.. ඔය බිස්කට් එක කකා ඔය ටික බලන්න්කො.. තේක බොන ගමන් මගෙ ඩොක්ටර් දුවගෙ ෆොටෝ ඇල්බම් එක පෙන්නන්නම්.."

කිය කිය හරි...

"අපි ගිය ඉරිදා ගත්තනේ ලොකුවට පාටියක්.. ඔව් අනේ මගෙ බර්ත්ඩේ එක. දෙසීයකට විතර ඉන්වයිට් කලා. ඔක්කොම මගෙ කොළඹ ඔෆිස් එකෙ පොෂ් කෙල්ලො කොල්ලො තමා ආවෙ.. මේ බලන්න ඒ අයගෙ ඇඳුම් එහෙම.. අලුත්ම ෆැෂන් නේද? අර ප්‍රසිද්ධම ඩී.ජේ තමා මියුසික් කලේ.. බොන්න දුන්නෙ ජැක් ඩැනියෙල්ස් තමා.. මේ තියෙන්නෙ ෆොටෝ එහෙම, බලන්න බලන්න. මාරම ෆන් එකක් අනේ අපි ගත්තෙ.. මාරම ෆන් ලයිෆ් එකක් අපි ගෙවන්නෙ.."

වගේ කිය කිය

අපේ ජීවිත ගැන අනිත් අයට විස්තර කරන්න හැදුවොත් ගොඩක් දෙනා සිනාමුසු මුහුණින් අහන් හිටියට හිත ඇතුලෙන් හිතන්නේ මොන වගේ දෙයක්ද?

"මේ යකාගෙ වැඩේම කයිවාරු ගහන එකමනේ...",

"පොර ටෝක්ම දෙනවා ඉවරයක් නෑ.. හිතන් ඉන්නෙ හැමදේම දන්න පණ්ඩිතයා කියල"

"මූ ගිය සතියෙ ට්‍රිප් එක ගිහින් කොහේ හිටියත් මොනවා කෑවත් අපිට මොකද..?"

තව හිතන්න කොල්ලෙක් හරි කෙල්ලෙක් හරි ඇවිත් තමන්ගේ යාලුවෝ ඉස්සරහා

"මේ දන්නවද... තාම මට කොල්ලෙක් නෑ.. කවුරු හරි ඉන්නව නම් ට්‍රයි කරලා මාව දාගන්න හොඳේ" වගේ කිව්වොත්...

"මේ බලන්නකො මේ ඈන්ගල් එකට මගේ පස්ස මාර ගති නේද? ආස හිතෙනව නේද?" කියල කොල්ලන්ට කෙල්ලො තමන්ගේ පුකවල් පෙන්නුවොත්..

"අඩෝ උඹල මහ මෝඩයො ඕයි.. දේශපාලනය ගැන කලාව ගැන දර්ශනය ගැන උඹල දන්න දෙයක් නෑ.. සාමාන්‍යය දැනීමවත් නැති හිතන්නවත් දන්නැති බූරුවො වගෙ ඉන්නෙ නැතුව මගේ දේශපාලන මතය අහලා ඉගෙනගනින් දැන්වත්" කියලා පොර ටෝක් ඉෂූ කලොත්..

ඒක කොච්චර සමාජය පිළිකුල් කරන, ප්‍රතික්ෂේප කරන, අප්‍රසන්න හැසිරීමක් වෙයිද? කොටින්ම ඔය විදියට හැසිරෙන, ඔය විදියට කතා කරන කෙනෙක් දිහා මිනිස්සු මොන විදියට බලයිද?

අවුරුදු පහළවක් ආපස්සට ගිය ඔබ දැන් එන්න වර්තමානයට;

ඔය මිනිස්සුන්ටම, එකිනෙකා මූණට මූණ හම්බුනාම එකිනෙකා ඉස්සරහා කියාගන්න, පිටකරගන්න බැරුව හිටිය ඔය ආසාවල් ටික පිට කරගන්න පුලුවන් වෙනම අවකාශයක් කවුරු හරි හදල දුන්නා නම්..

අනුන්ට තමා ජීවත් වෙන හැටි ගැන කියන්න, අනුන් ජීවත් වෙන හැටි ගැන හොයන්න සමාජයම පිළිගත් අවකාශයක් නිර්මාණය කරල දෙන්න කාට හරි පුළුවන් වුනා නම්..

මිනිස්සු කොච්චර නම් ආසාවෙන් ඒ අවකාශය පිළි අරගෙන ඒකට මොන තරම් නම් ඇබ්බැහි වෙයිද? මිනිස්සු ඉස්සරහා අපහසුතාවයට පත් වෙයි කියල තමාගේ හිතේ හිර කරගෙන හිටිය අර ලොකු ටෝක්, පොර ටෝක්, තමා ජීවත් වෙන විදිය ගැන කතන්දර.. කොහොම කොහොම අනිත් මිනිස්සු ඉස්සරහා දිග හරියිද?

මිනිස්සු එකිනෙකා මුහුණට මුහුණ හමුවුනාම අපහසුතාවයට පත් වෙන විදියේ අමුතු හැසිරීම් වල සිත්සේ නිදහසේ යෙදෙන්න පුලුවන් අවකාශය හදලා දෙන ඒ 'පොර' කොයි තරම් නම් සාර්ථකත්වයට පත් වෙයිද?

අවුරුදු පහළවක් ඈත අතීතයේ ඉඳල හිතල බැලුවත්, ඒ ප්‍රශ්නයට උත්තරේ හිතාගන්න එච්චර අමාරු වෙන එකක් නැහැ.

සමාජය ඉස්සරහා මහ පොළවේ පිට කලාම අපහසුතාවයට පත් වෙන ආශාවල්, හැඟීම් පිට කරන්න සමාජයම පිළිගත් වෙනම අවකාශයක් !

කෝමද අයිඩියා එක?

මරු නේද?

රැග

රැග් කරන්නේ සමානාත්මතාවය ඇති කරන්නලු.......සමූහයක් විදියට වැඩ කරන හැටි කියල දෙන්නලු.......

ජීවිතයේ අවුරුදු 18ක් 19ක් පාසලක ඉගෙනගෙන මූලික විෂය කරුණු ගැන දැනුම අරගෙන විභාග ලියලා විශ්ව විද්‍යාලයකට යන්න සමත් වෙන වැඩිහිටි කොටසකට....

...රටේ සතරදිග්භාගයෙන් විවිධ පාසැල් සහ සමාජ මට්ටම් වලින් පැමිණෙන අය අතර තිබිය යුතු සමානාත්මතාවය ගැන කියල දෙන්න අමුතුවෙන් රැග් කරන්න ඕන නම්,

එතනදි අපිට ප්‍රශ්න කරන්න වෙනවා මේ අයට අවුරුදු ගාණක් හය හතර කියල දුන්න පාසල්(මාතාවල්) වල සිස්ටම් එකයි,

මේ අයව ඒ තත්වය වෙනකල් ගෙනාපු සමාජ ක්‍රමයයි ගැන.

රැග් කිරිල්ලේ, ගෝත්‍රිකවාදයේ, කල්ලිවාදයේ මානසිකත්වයට මූලික අඩිතාලම වැටෙන්නේ පාසැලෙන්ද කියල කවුරු හරි ප්‍රශ්නයක් නැඟුවොත් ඒක අසාධාරණ ප්‍රශ්නයක්ද?.

"එක කල්ලිවාදයකින් තවත් කල්ලිවාදයකට 'බලෙන්' මාරු කරවීම"

වෙන රටවල් වල සිසුසිසුවියන්ට සමූහයන් විදියට ක්‍රියාකරන හැටි හුරුකරවන්න මනෝවිද්‍යාත්මක පදනම් වලින් යුත් කණ්ඩායම් ක්‍රියාකාරකම් වල කුඩා කාලයේ ඉඳල යොදවද්දි.. නායකත්ව පුහුණුවීම් වල යොදවද්දි,

අපේ රටේ සිසුසිසුවියන්ට සාමූහිකත්වය කියල දෙන්න දණ ගස්සවලා කන් දෙක අල්ලලන් හාවො පන්නන්නවා.. මූණවල් වල කළු තෙල් ගාලා කුණුහරප කියවනවා..ඇඳුම් ගලවලා නිරුවත් කරලා අවමානයට ලක් කරනවා...

විශ්ව විද්‍යාල වල විතරක් නෙමේ, රට පුරා කාර්යාලවල, රාජකාරී කරන තැන් වල පවා අඩු වැඩි වශයෙන් මේ රැග් කිරිල්ලේ මානසිකත්වය තියෙන, රැග් කිරීමේ අවශ්‍යතාවය දකින මිනිස්සු හම්බෙනවා..

අපි විසින් අපිවම රැග් කරගන්නා සමාජයක් !

පාසල් වලින් හදන කල්ලිවාදයයි.. විශ්ව විද්‍යාල ඇතුලෙ ඒ කල්ලිවාදය කඩලා බලහත්කාරයෙන් වෙන කල්ලිවාදයක් නිර්මාණය කල යුතුය කියන මානසිකත්වයයි අරගෙන ඔය දෙක අතර සම්බන්ධකමක් තියෙනවද කියන එක හිතල බලන්න වටින කාරණයක්.

ඕන තරම් වෙලා ගන්න.. හිතලාම බලන්න

දන්ත ධාතුව සහ මොනාලිසා

මා කුඩා හුජ්ජා කොලුවෙකු සන්දියේ ඉතා හොඳ බෞද්ධයන් වූ මගේ දෙමාපියන් විසින් මගේ ආදරණීයම නෑදෑයා වූ නුවර ලොකු අම්මාව හමු වීමට යන මුවාවෙන් මා කැටුව නුවර ගියේ ය. ගමන අතර මගදී මේ යන්නේ ලොකු අම්මා හමු වීමටම නොවන වග මට වටහා ගත හැකි වූයේ අපේ අම්මා සියල්ලටම පෙර කට ඉස්සර කර ගත් නිසා ය.

"නුවර ගිහිං දළදා මාලිගාවවත් වැන්දේ නැත්නම් වැඩක් තියෙනවද?" ‍

එකල නිරාගමිකයෙකු වීමට තරම්වත් ආගමක් ගැන පැහැදිලි අදහසක් නොතිබූ නිසා දළදා මාලිගාව වැදීම පිලිබද විරෝධාකල්පයක් මට නොවීය. වැදීම කෙසේ වෙතත් කුඩා කළ පටන් මගේ ආකර්ශනය දිනා ගැනීමට සමත් වූ පුළුන් පිරවූ රාජා ඇතා යලිත් නැරබීමට අවස්ථාවක් උදාවීම පිලිබදව සියුම් සතුටක් උපන්නා මතක ය. ලොකු නැන්දාගේ ගෙදරින් බඩ පිරෙන්නට සප්පායම් වූ අප ගෙදර හැදූ පැණි වළලු පාර්සලයක්ද රැගෙන සුදු වතින් සැරසී දළදා මාලිගාව කරා පිය මැන්නේ ය.

එදා අප යන විට මාලිගාවේ තේවාව ආරම්භවී තිබුනු නිසා දළලා කරඩුව දැක බලා ගන්නට හැකි වේයැයි සිතා පස් වනක් ප්‍රීතියෙන් පිනා ගිය අපේ අම්මා වෙනදටත් වඩා වැඩියෙන් මල් මිලදී ගැනීමට යුහුසුලු වූයේ ශ්‍රද්ධාව දෝරෙ ගලමින් තිබූ නිසා විය යුතු ය. අප උඩ මලුවට ලගා වන විට කරඩුව දැක ගැනීමට රැස්ව සිටි ජනකාය පොදි කමින් පෝලිං වල ගාල් වී සිටියේ ය. අම්මා අයියා ද, නංගී ද කැටුව පෝලිමට එක් වූ අතර පවුලේ හිතුවක්කාරයන් ලෙසින් සැලකුනු අපච්චීත් මමත් ඈත සිට කරඩුව නැරබීමෙන් පමනක් සෑහීමකට පත් වීම නිසා පල්ලං බැස්සේ ය.

පාත මාලයට පැමිනි අප එහි තිබෙන චිත්‍ර හා කැටයම් නරඹමින් සිටින අතර එතෙක් වෙලා චූ බරක් මෙන් මා පෙලමින් තිබූ පැනයක් අප්පච්චීගෙන් ඇසීමට සිතා ගතෙමි.

"දැන් අර ව‍ඳින මිනිස්සු හරියටම දන්නවද ඕක ඇතුලේ තියෙන්නෙ බුදුහාමුදුරුවන්ගෙම දත කියලා?" නුවර යුගයේ චිත්‍ර කලාවේ මහිමයෙන් මත්වී සිටි අප්පච්චීගේ තීක්ෂණ දෑස් එකෙනෙහිම මාවෙත යොමු වූයේ පැරණි විප්ලවවාදී අතීතය සිහිපත්වීමෙන් දැයි නොදනිමි.

"ඒක අදාල නෑ..." මම ෆුල් අන්දොස් වී ගියෙමි.

"ඒ කිව්වේ..?"

"අදාල වෙන්නේ ඇත්තටම ඕක ඇතුලේ තියෙන්නේ මොකක්ද කියන එක නෙවෙයි. ඕක ඇතුලේ බුදුහාමුදුරුවන්ගේ දන්ත ධාතුව තියෙනවා කියන විශ්වාසය. ඒ විශ්වාසය නිසා ඕකට වදින මිනිස්සුන්ට ශ්‍රද්ධාවක් ඇති වෙනවා. ඒ ශ්‍රද්ධාව මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත ඇතුලේ තියෙන තමන්ටම විසදගන්න බැරි සෑහෙන ප්‍රශ්න ගොඩක් විසදනවා. අපිව ආරක්ශා කරන, පිහිට වෙන, ආශිර්වාද කරන අපිට වඩා ලොකු දෙයක් තියෙනවා කියන හැගීම නිර්මාණය කරලා දෙනවා. ඒක නිසා වැදගත් වෙන්නේ අන්න ඒ විශ්වාසය මිසක් ඇතුලේ තියෙන දේ නෙවෙයි."

එදිනම සවස නුවර ගමන නිමා වී ගෙදර පැමිනි මුත් මෙම සංවාදය මගේ සිතුවිලි තුළ බොහෝ කාලයක් ගත වන තෙක් හොල්මන් කරන්නට වීය. පසුකාලීනව අසන්නට ලැබුනු කතාවක් නිසා යලිත් ඉහත සංවාදය සිහිපත් කරවනු ලැබූයේ ඒදෙකෙහි පැවැති සමානකම නිසා ය. ‍

එම පසු කතාව 'ලියනාඩෝ ඩාවින්චිගේ මොනාලිසා චිත්‍රය' සම්භන්ධව ය.

1911 හේ අගෝස්තු 21වන දින ප්‍රංශයේ Louvre කෞතුකාරයේ තැන්පත් කර තිබුනු ලෝකප්‍රකට මොනාලිසා චිත්‍රය කිසිවෙකු විසින් සොරාගන්නා ලදි. විශාල ආන්දෝලනයකට තුඩු දුන් මෙම සිදුවීමෙන් පසු මොනාලිසා යලි සොයා ගැනීමට පොලීසිය අති විශාල පරිශ්‍රමය අවසානයේ සොරකමෙන් වසර 2කට පසු Vincenzo Peruggia නැමැත්තෙකු මොනාලිසා සිතුවම රහසිගත ලෙස විකිනීමට යාමේදී අන්‍අඩංගුවට ගනු ලබයි.

පසුව කළ සොයා බැලීම් වලින් හෙලිදරවු වන්නේ මොනාලිසා චිත්‍රය සොරකම් කෙරුනු සමයේ ඔහු Louvre කෞතුකාරයේ සේවකයෙකුව සිටි බවයි. අදාල සිද්ධිය සම්භන්ධයෙන් ලොව පුරා කතාබහට ලක් වූ ප්‍රවෘතිය මෙය වුවද එහි සැගවුනු සිදුවීම් හෙලිදරවු වන්නට පටන්ගන්නේ පසුකාලීනව ය.

‍ඊට අනුව Peruggia ට මොනාලිසා චිත්‍රය සොරකම් කිරීම සදහා කොන්ත්‍රාත්තුව බාර දෙනු ලබන්නේ Marqués Eduardo නම් කුප්‍රකට කලා කෘති ජාවාරම්කරුවෙකු විසිනි. ඔහු විසින් Peruggia හට පොරොන්දු වූ සම්පූර්ණ මුදලම සොරකමින් පසු ලබා දෙන ‍අතර චිත්‍රය රැගෙන යාමට වෙනත් දිනයක පැමිනෙන තෙක් එය ආරක්ශා කර ගන්නා ලෙස උපදෙස් ලබා දී පිටව යයි. එසේ වුවද Eduardo යලිත් කිසිදිනෙක මොනාලිසා චිත්‍රය රැගෙන යාමට එන්නේ නැත.

කලා කෘති ජාවාරම්කරුවෙකු ලෝකයේ වටිනාම චිත්‍රය ලෙස සැලකෙන මොනාලිසා සොරකම් කිරීමෙන් පසුවත් එය රැගෙන යාමට නොපැමිනෙන්නේ ඇයි? Eduardo විසින් මොනාලිසා චිත්‍රය සොරකම් කිරීමට ප්‍රථම ඇමෙරිකාවේ හා යුරෝපයේ වෙසෙන ධනවත් කලා කෘති රැස්කරන්නන් තනි තනිව හමුවී එම චිත්‍රය මිලදී ගැනීමට ඔවුන්ගේ ඇති කැමැත්ත විමසා සිටි අතර ඔවුන්ගෙන් 6 දෙනෙකු අති විශාල මුදලක් ගෙවා චිත්‍රය මිලදී ගැනීමට කැමැත්ත පල කරන ලදි. ඒ අනුව සූක්ශම ලෙස සකසනු ලැබූ මොනාලිසා චිත්‍රයේ ව්‍යාජ පිටපත් 6ක් නිර්මාණය කරන Eduardo, Louvre කෞතුකාරයෙන් චිත්‍රය සොරකම් කරන ලද බවට වන පුවත ප්‍රචාරය වීමත් සමග එම ව්‍යාජ පිටපත් 6 චිත්‍රය මිලදී ගැනීමට කැමැත්ත පල කළ ධනපතියන්ට විකුනා දමනු ලබයි. ඒ අනුව Eduardo ට අවශ්‍ය වූයේ ලොව විශිඨතම කලා කෘතියක් වන මොනාලිසා චිත්‍රය නොව එය සොරකම් කිරීම පිලිබද පුවත පමනි.

එමෙන්ම, තම ජීවිත වල අඩුව පුරවා ගැනීමට අති විශාල මිලක් ගෙවා අත් පත් කර ගත් ව්‍යාජය, සැබෑවක් බව තමන්ටම ඔප්පු කරවා ගැනීම සදහා ‍අවශ්‍ය වන්නේ තවත් එක් හිස් කමක් පමනි.

 

 

.

.

.

ප/ලි -

කසුන් චන්ද්‍රනාත් විසින් කාලයකට පෙර ලියූ සටහනකි.

ආදරය, වෛරය, පළිගැනීම සහ අශිෂ්ඨත්වය

 

 

මගේ ළඟම මිතුරියක් ඇයගේ සැමියාගෙන් දික්කසාද වෙන්න තීරණය කරල තියෙන බව දැනගන්නට ලැබුනේ මීට මාසයකට විතර කලින්.

මේ මම සහ ඇය අතර දින කීපයකට කලින් සිදුවෙච්චි කතාබහක්,

"දැන් මොකද තත්වෙ? උඹ අවුලක් නැතුව හොඳින් ඉන්නව නේ?"

"ඔව් බං, ශේප් එකේ ඉන්නව. ඉක්මනටම මේ ප්‍රශ්නෙ විසඳගන්නයි මට ඕන. ලෝයර් හම්බෙලා විස්තර ටික කතා කරගත්තා. වැඩ ටික ලෑස්ති කරගත්තයින් පස්සෙ සතියකින් විතර ඩිවෝස් එක දානවා"

"හ්ම්.. ඒක හොඳයි.. කල් අරින්නැතුව ඉක්මනටම ඕක කරගන්න බලහං"

"මහේෂ්ගෙන් මාර කරදරයක් අනේ තියෙන්නෙ.. මගේ ෆෝන් එකට එකදිගට කෝල් ගන්නවයි මැසේජ් කරනවයි. එයාට සමාව දෙන්නලු. තව චාන්ස් එකක් දීලා බලන්නලු. මැසේජ් වල මට වඳින්නැති ටික විතරයි. මම ආන්සර් කරන්නෙත් නෑ, රිප්ලයි කරන්නෙත් නෑ. අපේ අම්මලටයි අක්කලටයි එකදිගට කෝල් කරනවලු. දැන් නම් වදයක් වෙලා තියෙන්නෙ"

"ඉතින් සිම් එක මාරු කරහංකො. ප්‍රශ්නෙ ඉවරයිනෙ."

"සිම් එක මාරු කරන එක නම් කරන්න පුලුවන්. ඒත් මම මාරු කරන්නෑ"

"ඇයි ඒ?"

"බෑ අනේ"

"මහේෂ්ව ෆේස් බුක් එකෙන් අයින් කලානෙ?"

"ඒත් නෑ"

"ඇයි අයින් නොකලෙ?"

"මට පෙන්නන්න ඕන ඌටයි උගේ එවුන්ටයි මම ඌ නැතුව හොඳින් ඉන්නව කියල. මම ගිය සතියෙ ගිය ට්‍රිප් එකේ ෆොටෝස් දැම්මා ඌට පේන්න. මම කොටට ඇඳන් ගියේ ට්‍රිප් එකම. මහේෂ් කැමති නෑනෙ මම කොටට අඳිනවට. මම ප්ලෑන් කරන් ඉන්නෙ ලබන මාසෙ බැංකොක් යන්න තව යාලුවො හතර දෙනෙක් එක්ක. ඒකෙ ෆොටෝසුත් දානවා ඕකට පේන්න"

"ඇයි එහෙම කරන්නෙ? මොකක්ද ඒකෙන් ඔයා බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ?"

"මම කිව්වෙ.. මට ඕන ඌට රිද්දන්න?"

"ඇයි ඒ ඌට රිද්දන්නෙ? ඔයිට වඩා හොඳ නැද්ද ඌව අල්ලගෙන ඇවිත් අතපය ටික බැඳලා දාලා කට්ටකින් ඇනලා ඇනලා වදදීලා මැරුවනම්.. එතකොට ගොඩාක් රිදෙයිනෙ.. ඒකනෙ උඹට වෙන්න ඕන?"

"නෑ..... එහෙම නෙමේ.."

"උඹ ඌ උයපු කෑම කෑවෙ නැද්ද? ඌ එක්ක තුරුල් වෙලා නිදාගත්තෙ නැද්ද? එහෙම උඹත් එක්ක කාලයක් ජීවිතය බෙදාගත්ත මනුස්සයට රිද්දල උඹ බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ මොන වගේ ආතල් එකක්ද? තරහ වෙන්න එපා මචන් කිව්වට. උඹ දැන් ඌ විඳවනව බලාගෙන උඹ පස්සෙ බල්ලෙක් වගේ එනව බලාගෙන ගන්නෙ මහ අමන ආතල් එකක්.."

"උඹ කියන්නෙ දැන් මං මොකක්ද කරන්න ඕන?"

"මම උඹට කරන්න ඕන දේ කියනව නෙමේ. උඹ බබෙක් නෙමේනෙ. මං කිව්වෙ උඹ දැන් කරන දේ ගැන මට හිතෙන දේ.. උඹ ඌව අත ඇරියා කිව්වට උඹ ඌව අත අරින්න හිතලවත් නෑ. උඹ තාම හිතන්නෙ ඌ ගැන. උඹ මේකප් දාගෙන සෙල්ෆි ගහන්නෙ ඌට පේන්න. ඒ ෆොටෝ ෆේස්බුක් දාන එක ගැන හිත හිත. උඹ ට්‍රිප් යන්නෙ ඌට රිද්දන්න. ඇඳුම් අඳින්නෙ ඌට රිද්දන්න. කොටින්ම උඹෙ ඔලුවෙ දවසම ඉන්නෙ ඌ. ඉතින් කොහොමද උඹ කියන්නෙ උඹ ඌව අත ඇරියා කියල?"

මගේ මිතුරිය තොල හපාගෙන ඇස් වල එකතු වෙමින් ඇති කඳුලු එළියට නොපෙන්වීමට මහත් උත්සාහයක් දරමින් සිටින බව දුටු මම කතාව නැවතුවෙමි.

මේ මගේ මිතුරිය ගැන කතාවක් නොවේ. මේ අතිමහත් බහුතරයක් ආදරවන්තයන්ගේ කතාවයි.

යම් දිනකදී අදහස්, සිතුම් පැතුම් සහ අවශ්‍යතා වල නොගැලපීම් නිසා ඔබේ ප්‍රියයාට සමුදීමට තීරණය කිරීම වරදක් නොවේ. දෙදෙනාගෙන් කෙනෙක්ට එසේ දැනෙනවා නම් වෙන්වීමට තීරණය කිරීම දෙදෙනාගේම අනාගතය වෙනුවෙන් ගත හැකි සුදුසුම තීරණය වන අවස්ථා බොහෝ ඇත. මෙවන් සිදුවීම් වලින් ඉස්මතු වන අවලස්සනම දෙය වන්නේ වෙන් වීම නොවේ, වෙන් වෙන ආකාරයයි.

තමන්ගේ ජීවිතයේ එක් යුගයක තමන්ගේ සෙවනැල්ල මෙන් හිඳ.. තමන් හා සමඟ සතුට, කඳුල බෙදාගෙන.. තමන්ගේ දිවියට අරුතක් එක් කරමින් මුළු ලොවටම වඩා තමන්ගේ ළඟින්ම සිටි තමන්ගේ ප්‍රියයාගෙන් කුමක් හෝ අවාසනාවන්ත හේතු සමුදායක් මුල් කරගෙන වෙන්වී යාමට තීරණය කිරීමෙන් පසු,

ඔහුගේ/ඇයගේ කඳුළු වලින් තමන්ට සතුටක් දැනෙනවා නම්..ඔහුගේ/ඇයගේ වේදනාවෙන් තමන්ට තෘප්තියක් ලැබෙනවා නම්..

තමන් කාලයක් විඳි ඒ අත්දැකීම් වල, හසරැල් වල, හෙලූ කඳුළු වල වටිනාකමක් තිබේද? කාලයක් ආදරය කල දෙදෙනෙක් වෙන් වූ පමණින් ඒ අත්දැකීම් වල වටිනාකම අලු දූලි වී නැතිවී යායුතුද?

මෙවන් මිනිසුන් තම ජීවිත පුරා පවත්වාගන්නා මානුෂීය සබඳතා වල තේරුම මොකක්ද?

බොහෝ ආදරවන්තයන් ජීවත් වෙන්නේ තමාගේ ප්‍රියයාට තමන් සතු දේපලකට මෙන් සලකමින් ඒ මනුෂ්‍යයාව අයිතිකරගෙන ඔහුව/ඇයව පාලනය කිරීමේ අරගලයකය. ඔහුව/ඇයව තමන්ට රිසිසේ වෙනස් කරගන්නට දතකමින් ඔහු/ඇය තුළින් තමන්ගේ මනසේ සිටින කොහේවත් නැති මනුස්සයෙක් නිර්මාණය කර ගැනීමේ අරගලයකය. තමන්ගේ සිතුම් පැතුම් අනුව නැටවෙන පඹයෙක් නිර්මාණය කර ගැනීමේ අරගලයකය. ඒ මනුෂ්‍යයා තුළින් තමන්ගේ අණට කීකරු වන බලු පැටියෙක් තනා ගැනීමේ අරගලයකය.

බොහෝ දෙනා ආදරය කරනවා කියා හඳුන්වන්නේම ඒ අරගලයයි. එකිනෙකාව පාගා ගැනීමේ සටනයි.

දෙපාර්ශවයෙන්ම සිදුවන ඔය අරගලය දෙදෙනාම හෝ එක් අයෙක් පරාජය වූ පසු තමන්ගේ ප්‍රියයාව ලෝකයේ සිටිනා පහත්ම මනුෂ්‍යයෙක් සේ සලකා ඔහුව තමන් විනිශ්චකාරයා වන උසාවියක චූදිතයා බවට පත් කොට ඔහුගෙන් පළිගැනීමේ ආශාවෙන් ඔහුව වේදනාවට පත් කිරමින් තිරිසනුන් සේ හැසිරීම 'වෙන් වීම' ලෙස හඳුන්වයි.

ඔය අන්ත දෙක අතර මැද තැනක ඇති මානුෂීය සබඳතාවයක් යනු ඔවුනට නොවැටහෙන අමුතු මොකක්දෝ එකකි.

තමන්ගේ නොගැලපීම් තේරුම්ගෙන, වෛර කිරීම වෙනුවට දරා ගැනීම තුළින් මනුස්සයන් සේ එකිනෙකාට සමුදීමටවත් නොහැකි නම් එවන් ආදරයක ඇති වටිනාකම කුමක්ද?

තමන්ගේ ප්‍රියයාට තමන්ගෙන් තොර පැවැත්මක් ඇති ස්වාධීන මනුස්සයෙකුට සේ සලකන්න. සමුදීමේදී තමන්ගේ ප්‍රියයා හා සමඟ ගෞරවාන්විත මනුස්සයෙකු සේ කටයුතු කරන්න.

තමන් හා සමඟ කාලාන්තරයක් එක්ව හිඳ තමන්ගේ ජීවිතයට අර්ථයක් එක් කල මනුස්සයෙකුට, මනුස්සයෙකු සේ සමුදීමට තරම් පරිනත බවක් නැති මිනිසුන් අතර ඇතිවන මානුෂීය සබඳතා තේරුම් ගැනීමට එවන් තිරිසන් ඇස් වලින් ලෝකය දකින තිරිසනකු හැර මානුෂීය ඇසින් ලෝකය දකින මනුස්සයෙකුට නම් නොහැකිය.

මගේ මිතුරියව ඊයේ දිනයේදී මට නැවත හමුවිය.

ඇය තවමත් ඇය අතහැරියා යයි කියන ඇයගේ සැමියාව ෆේස් බුක් ගිණුමෙන් ඉවත් කොට නැත.

මේ මගේ මිතුරිය ගැන කතාවක් නොවේ. මේ අතිමහත් බහුතරයක් ආදරවන්තයන්ගේ කතාවයි.