වීරයා මරපං

තරඟය පවතින්නේ ශ්‍රීලංකාව සහ දකුණු අප්‍රිකාව අතරයි.

ජයග්‍රහණය සඳහා ශ්‍රීලංකා පිලට ලකුණු හයක් අවශ්‍යයි, ඉතුරු වෙලා තියන්නේ පන්දු තුනයි.

පන්දුවට පහර දීමට පිටියට එන්නේ නවක තරුණ ක්‍රීඩකයෙක්. නම, සචිත්‍ර සේනානායක

ඔහු මුහුණ දෙන පළමු පන්දුව, ශ්‍රීලංකා පිලේ අවසන් පන්දු තුනෙන් පළමුවැන්න.

සචිත්‍ර අල්ලනවා ෆෝර්වර්ඩ් එකක්. මෙච්චර තියුණු අවස්ථාවකදි ඔහු අල්ලනවා ෆෝර්වර්ඩ් එකක්..

මා ඇතුළු නරඹන්නන්ගේ ප්‍රතිචාරය අමුතුවෙන් කිව යුතු නෑ

නරඹන්නො සියල්ලම වගේ “එකක් දාලා අනිත් එකාට හරි ගහන්න දියන් මෝඩයො”… කිය කිය හිතින් බනිද්දි දානවා ඊළඟ පන්දුව..

හයේ පාරක්…! ලකුණු 6යි..!

මැච් එක දිනුම්.

අන්තිමට ඇවිත් ෆොර්වර්ඩ් එකක් අල්ලලා ඊළඟ බෝලෙට හයේ එකක් ගහපු සචිත්‍ර හැමෝගෙම වීරයා වුනා…

තරඟයේ ජයග්‍රහණයට වඩා මගේ හිත ගත්තේ සවිත්‍ර එක පන්දුවෙන් ‘මෝඩයා’ ගෙ ඉඳල ‘වීරයා’ වුන සිද්ධියට

බැරි වෙලා හරි සචිත්‍ර ගහපු පාර බවුන්ඩ්‍රි ලයින් එකේදි උඩපන්දුවක් විදියට ගිහින් සචිත්‍ර අවුට් වුනා නම්.. මොකක් වෙන්න තිබ්බද?

ඒ ක්‍රීඩකයා අන්තිම මොහොතේ ෆොර්වර්ඩ් එකක් අල්ලපු අමු මෝඩයෙක් විදියට හැමෝම දකියි.. රටම දවස් දෙක තුනක් ඌට බනියි පළු යන්න.

ඒ අතින් බලද්දි මෝඩයා වීරයෙක් වෙන්නත්, වීරයා මෝඩයෙක් වෙන්නත් තියෙන්නෙ කෙස් ගහක වෙනසක් විතරයි.(ඒ කතාව පිළිගන්න අමාරු නම් පොඩ්ඩක් අහල බලන්න සරත් ෆොන්සේකගෙන්, ඒ කතාව බොරුවක්ද කියල)

“වීරයා”

වීරයා කියන සංකල්පය සාපේක්ෂයි.. පුද්ගලානුබද්ධයි.

කෙනෙක්ගේ වීරයා තවත් කෙනෙක්ගේ දුෂ්ඨයා වෙන්න පුළුවන්.

වීරයො විතරක් නෙමේ, “වීරයෝ, මෝඩයෝ සහ මෝඩ වීරයෝ” වගේ හැම ජාතියෙන්ම කට්ටිය ඉන්නවා, පොඩ්ඩක් අවධානයෙන් ඇස් ඇරල බලන්න විතරයි තියෙන්නෙ

මොකක් හරි හේතුවක් නිසා වීරයෙක් නිර්මාණය වුන ගමන්ම, ඉන් එහාට දකින්න පුළුවන් වෙන්නෙ වීරයා මත්තෙ නැහෙන ආගමික හැසිරීමක් මිසක බුද්ධිමය හැසිරීමක් නෙමේ

එතන ඉඳන් වීරයා කියන සංකල්පය රකින්න ඕන.. තමාගේ වීරයාගේ නම, ප්‍රතිරූපය වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න ඕන. ඒ වෙනුවෙන් සටන් කරන්න ඕන..

වීරත්වයට ඔසවනු ලැබූ වීරයා නැමති සංකේතය රැකෙන්නෙ එතකොටයි.

නමුත්, සාමාන්‍ය මට්ටමට උඩින් මනුස්සයෙක්ව වීරයෙක් කියල තිබ්බ ගමන්ම වෙන්නෙ ඒ සංකල්පය වෙනුවෙන් මරාගන්න වුනත් සූදානම් අනුගාමිකයො ටිකක් ඇති වෙනව කියන එක. වීරයා නැමදීම තුළින් සමාජීය/සංස්කෘතික/දේශපාලන ගැටුමක් ඇති වීම කාලය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් විතරයි.

අන්තිමට වීරයාගේ ක්‍රියා/ඉගැන්වීම්/නියම කිරීම් යට ගිහින් මතු වෙන්නේ ඒ ‘වීරයා’ වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න අන්ධානුගාමිකයින් පිරිසක් විතරයි.

වීරයෝ සාපේක්ෂයි. වගේම භයානකයි. වීරයා කියන සංකල්පයට ඒකයි මම කැමති නැත්තෙ. ලේ, ඇට, මස්, නහර වලින් හැදුන මිනිස්සුන්ව සාමාන්‍ය තත්වයන්ගෙන් උඩට උස්සලා වීරත්වයක් ආරෝපනය කරලා වන්දනා කරන්න ඕන නැහැ. ක්‍රියා, අදහස්, සංකල්ප එක්ක ගනුදෙනු කලාම ඇති.

මම ආයෙම එනවා මුලින් කියපු කතාවට..මෝඩයා වීරයෙක් වීමේ කතාවට

මතක තියා ගන්න,

“වීරයා සහ මෝඩයා අතර වෙනස කෙස් ගහකටත් වඩා කුඩායි”

ඒකයි මචන් මං කියන්නෙ,

“වීරයා මරපං” කියල